حضرت آقا:پرهیز از مادیات درحوزه
امروز، حوزه قم، بر قلّه جوامع روحانیت است. در طول تاریخ و در عرض زمان، در هیچ برههاى، حوزهاى با این كمیّت و كیفیتِ كارى و با این هدفهاى بزرگ و امیدهاى درخشان وجود نداشته است. در گذشته، طلاّب در حوزههاى علمیّه، افق را تیره و تار مىدیدند. آماج تبلیغات آنها، گاهى به یك جماعت چند ده نفرى محدود مىشد. حوزهها به جهان نمىاندیشیدند. به پایگاههاى رفیع سیاسى، اقتصادى و انسانى در اكناف گیتى نمىاندیشیدند. امروز در نگاه طلبه جوان، یك روستا نه به عنوان یك محیط محدود، بلكه جهان گستردهاى است كه در آن، سیاست، استكبار، ابرقدرتها و صفوف به هم فشرده باطل وجود دارند و طلبه در دل و با عزم راسخ خود، به پیشواز این دنیا مىرود تا علىرغم میل دشمنان، در عرصه گیتى، سخن حق را زنده كند و به كرسى بنشاند. اگر به روستا مىرود، به چشم بخشى از آن دنیاى بزرگْ به آن نگاه مىكند. در آن دنیا، روستا، شهر، شهر بزرگ، كارخانه، دانشگاه، محیط هاى اسلامى و غیر اسلامى و بلكه ضدّاسلامى هم وجود دارد. این، امید طلبه امروز و آفاق دید اوست (ما در چه زمان چنین شرایطى را داشتیم؟!) و صفاى طلبگى، همان دریاچه زلال آرامى است كه توفان هاى مادّیگرى، سكون و طمأنینه الهى آن را آشفته نكرده ا